Ankien en Otto op Curacao en wat gaan we nu toch doen…

Curacao is echt een ideale plaats om te liggen met de boot, want hier komen allemaal leuke mensen bij ons op bezoek. Zo ook Ankien en Otto, de zus van Lennert met haar husband. De kinderen bleven een weekie bij opa en oma logeren en Ankien en Ot gingen helemaal los op Curacao. Ze hadden een hotelkamer geboekt in het Scuba Lodge Hotel, overigens een aanrader, super nette kamers, aan zee, leuke sfeer en aardige mensen. Een week is niet lang, maar ze hebben met de huurauto het eiland goed verkend. Als ware snorkel koning en snorkel koningin gingen ze van baai naar baai, heerlijk zwemmen en genieten van hun vakantie.

Het weekend hebben we met de boot gevaren. We zijn op vrijdag einde middag vertrokken richting Fuikbaai en hebben hier overnacht. Fuikbaai zijn wij al een paar keer eerder geweest, maar het blijft perfect. Een lekker stukje varen en daarna voor anker in helder blauw water. De volgende ochtend zijn we vertrokken richting Klein Curacao. Wij hadden al vaker het idee om te varen naar Klein Curacao, maar het is een tochtje tegen de wind en stroming in en niet echt prettig, als het niet hoeft… Nu hoefde het eigenlijk ook niet, want er zijn ook andere baaien waar we naartoe konden varen, maar het ging eigenlijk best lekker, we konden het bijna bezeilen, eigenlijk net niet, maar rond half 3 kwamen we op Klein Curacao aan. En het is waar, het is echt een prachtig eiland.

Bountystrand en onwijs helder blauw water. We hebben hier lekker gezwommen en een wandeling gemaakt naar het enige gebouw op het eiland, een verlaten vuurtoren. En toen hadden we slim moeten zijn en terug moeten gaan varen, maar we zouden hier de nacht doorbrengen. De boot lag eigenlijk helemaal niet zo lekker. De golven kwamen van de zijkant en het was een grote klotsbak. Lennert en ik hadden ook een makkelijke en snelle maaltijd in de gedachten, wij gingen namelijk even een curry maken. Aiaiaiai lang stoven, de pannen steeds vasthouden en warm in die keuken… maar het was wel lekker. We hebben alle vier de hele nacht niet geslapen… Haha. Zelfs de rum hielp niet. De volgende ochtend zijn we vrij vroeg vertrokken richting Curacao, een mooie tocht, voor de wind met af en toe wel heel veel wind en een flinke bui, jaha ook hier wel eens een bui. We kwamen ook nog de Eendracht tegen, maar Edith stond niet op het voordek heel hard te zwaaien. Beetje jammer Edith. In Curacao aangekomen zijn we voor de verandering nog maar een keer gaan zwemmen.

Een week is echt zo voorbij, de volgende dag zouden Ankien en Otto alweer vertrekken. We zijn die avond nog heerlijk uit eten geweest bij Ginger een nieuw restaurant met caribisch eten met een oosters tintje. Echt leuke gerechten en je zit er heerlijk en ze hebben de beste key lime pie. Een zeer geslaagde laatste avond. Wij hopen in ieder geval dat jullie nog een keer van de jongens een weekje weg mogen of misschien willen ze ook wel mee, maar dan als we weer gaan varen.

Jaja varen, bijvoorbeeld een tocht naar Puerto Rico of naar Jamaica of Cuba. Op een gegeven moment moeten wij natuurlijk weer het anker ophalen en hier heel hard zwaaien om hier voorlopig niet meer terug te komen.
Ik schrijf hier voorlopig niet, en zeker niet nooit, want we zijn in de afgelopen tijd verliefd geworden op Curacao en vooral de mensen. Wat een heerlijk eiland is dit. We genieten echt hier, nu ook weer met het carnaval.

Maar vertrekken dat is uiteindelijk wel de bedoeling. Plan 26 is dat we nu in april weer gaan varen om dan in mei, juni de oversteek te maken richting Azoren en na de zomer aan te komen in Nederland, maar… Dan kunnen we niet zoveel zien, want dan hebben we maar een week of zes tot acht de tijd en dan beginnen we al met de oversteek. Luxe probleem hoor. Jullie voelen hem al aankomen, nee, we gaan in april niet varen. Het reizen van plek naar plek is ons het beste bevallen, dus dat willen we graag weer doen en dan zo lang en uitgebreid mogelijk.

Plan 27 is dat we hier in Curacao blijven tot december dit jaar en dan het anker ophalen en verder varen. Kan natuurlijk, maar plan 28 is het uiteindelijk geworden. We blijven op Curacao tot en met maart en begin april komen we naar Nederland. Met het vliegtuig! Rosemary krijgt een mooi plekje op de kant en wij komen naar Nederland voor in ieder geval een ruim jaar. Einde van het jaarvertrekken we (weer) uit Nederland en halen we Rosemary op en varen we nog ruim 8 maanden. Wat een nieuws he. We staan dus binnenkort weer bij jullie op de stoep. Gezellig, wijntje drinken of misschien wel een hapje eten.

Er zijn wel een aantal dingen die echt anders moeten volgend jaar, want na ruim 15 maanden varen/ wonen op een boot, aiaia, ik begin nu alvast met punten noteren, geen diesel tanken voor de bijboot, iets doen aan het lekkende voorhoofd van Lennert , andere oplossing vinden voor het vervoeren van mij na een avondje doorzakken, kans op blijvend letsel is te groot met die bijboot, geen kaas ballen meer aan boord, aangezien Lennert nu kaasballetjes aan het eten is met een lepel, omdat hij anders gele vingers krijgt!

Lieve mensen tot snel.
Lennert en Nina

Bon aña nobo

Dag lieve mensen allemaal een fantastisch 2012 gewenst.

We zijn net terug van de Unox Nieuwjaarsduik, die wordt hier ook gehouden compleet met muts en snert. Lachen, gekke Nederlanders toch, wij hebben het van een gepaste afstand bekeken en het daadwerkelijke duiken overgelaten aan de echte helden. We waren namelijk net wakker en nog een beetje aan het bijkomen van de avond ervoor. Oudejaarsavond was hét te doen bij Nienke en Marc en we waren nog niet helemaal in topvorm.

Nienke en Marc wonen hier nog niet zo lang en hadden een feestje georganiseerd. Het was super gezellig, Hapjes, drankjes, oliebollen en muziek van Gerard Joling. Jullie begrijpen met Gerard's, ‘ticket to the tropics' kon de avond niet meer stuk. Zij wonen in een mega huis, lees; villa en met een uitzicht....!! wow. We hadden het beste uitzicht op al het vuurwerk. En er wordt hier wat vuurwerk afgestoken....

De laatste tijd (eind vorig jaar) hebben we heel wat bezoek gehad. Als eerste kwamen Dirck en Thea naar het zonnige Curaçao. Dirck vond het eigenlijk te ver, maar omdat wij nu hier zaten, okay, dan stapte hij nog wel voor zo'n 10 uur in een vliegtuig, maar het was wel heel lang vliegen en toen hadden ze ook nog een uur of drie vertraging. Helemaal af kwamen ze hier aan en wat was het heet. Ruim 30 graden en weinig wind. Ze hadden een super leuk appartement gehuurd in het centrum van Punda, echt hele slim, want zo konden ze 's avonds lekker lopen, maar een van de terrasjes. Het appartement(je) was klein, maar echt leuk gedaan, een project van gerestaureerde slavenhuisjes geschikt gemaakt voor vakantie verhuur. De eerste avond hebben we afgesproken in een barretje naast hun appartement, Mundo Bizzarro. Leuk eetcafé en daar komen we ook voor het eerst Edammers tegen, het is toch niet te geloven. Het lokale horeca duo, Edwin en Riet zit hier met gezin te dineren. Haha, lekkere binnenkomer aan de andere kant van de plas.

We hebben vaak afgesproken in de weken dat ze hier waren, maar voor Dirck en Thea was het natuurlijk ook een welverdiende vakantie, dus een beetje rust was ook wel lekker en wij moesten ook gewoon werken. Sssttt ja, werken...
De eerste twee dagen hadden ze nog geen auto gehuurd en hebben wij ze opgehaald voor een kleine tour. Ik heb echt vreselijk gelachen met Lennert, want die voelde zich een beetje schuldig over zijn klussenbus. Hij wilde graag de show stelen met zijn wagen bij zijn schoonvader, maar zijn bus heeft ongeveer 500.000 km gereden en de teller is al heel lang kapot. Het dashboard ontbreekt en airco bestond nog niet in dat bouwjaar, piept en kraakt aan alle kanten en is vreselijk stoffig. Had Lennert nog net voor ze kwamen de bus gepoetst, maar alleen de kant waar zij instapten en de andere kant was nog zwart. Leuk geprobeerd, maar dat komt natuurlijk uit...

We hebben meteen een happy hour op de boot georganiseerd. Op Curaçao organiseren ze overal Happy Hour en wij willen graag goed integreren dus wij doen mee. Biertje drinken en een hapje erbij, lekker buiten in de kuip genieten van het lekkere weer. Mooie gelegenheid voor Dirck en Thea om Rosemary even te bekijken. Rosemary ligt voor anker op het Spaanse Water dus dan gaan we met de bijboot. Hilarisch, echt weken geen wind en wij stappen in het bootje met z'n vieren en ja hoor, wind... Helemaal verzopen komen we aan. Echt heel erg gelachen. De golven kwamen de bijboot in.

Dirck en Thea hebben echt veel gezien, ze zijn in hun witte wagen het hele eiland in het rond gereden. Ik ben ook nog een dag met hun op stap geweest naar Westpunt, een dagje cultuur opsnuiven, echt een leuke dag gehad met toch het hoogtepunt, de lunch: gehaktbal met satésaus. Haha, echt genieten.
Natuurlijk moest er ook gezeild worden met Rosemary. We hadden in het weekend vroeg afgesproken en we hebben de hele dag heerlijk gevaren en uiteindelijk het anker laten vallen in Fuikbaai. Een prachtige baai met helder blauw water, hier hebben we gezwommen en er waren ook nog collega's van Lennert. Gezellig zwemmen met drankjes in de zee.

Op de laatste avond hebben Dirck en Thea ons meegenomen naar Restaurant de Gouverneur. Ze waren hier al een keer geweest en dat was zo goed bevallen dat ze hier graag nog een gingen eten op hun laatste avond. Dirck had een mooie tafel gereserveerd op het balkon en hier zit je heerlijk aan het water en met een lekker windje. Heerlijk gegeten.
Tja en dan gaan ze dus weer terug naar Nederland, das dan wel heel lastig, maar dan houden we ons gewoon heel groot (tot om de hoek)

Lang sip zijn was er niet bij, want de volgende dag kwam Femke aan op Curaçao. Femke kwam voor bijna twee weken, maar dan op de boot. Heel anders dan met Dirck en Thea, maar wel echt super gezellig. Femke ging dus voor het complete boot gevoel. Een all inclusive vakantie aan boord van de Rosemary. Ja, dat had ze gedacht, afwassen, koken, inkopen doen, dek schrobben, schoonmaken hoort er natuurlijk allemaal bij.

Ik zat nog net ‘between jobs' dus had nog best vaak vrij en zo konden we veel dingen samen doen. Naast alle verschillende huishoudelijke taken hadden we gelukkig ook tijd om naar het stand te gaan. We begonnen wel bijna elke morgen met koffie en (meestal slappe) koekjes op het waikikidek, heerlijk genieten van de ochtend en lekker rustig wakker worden, maar daarna begon het programma.
Met als hoogtepunt toch wel het maizena zachte zand bij Porte Marie. Ik vond de hamburger daar ook wel een hoogtepunt... Ook zijn we naar Baja Beach geweest waar je geweldig kon snorkelen, maar wij waren de snorkel vergeten. We zijn ook naar Westpunt geweest, gelukkig kende ik de weg, dus dat ging goed ;-) Richting Westpunt hebben we ook nog heerlijk bij een strandje gelegen en gezwommen. Jullie lezen het wel; druk druk allemaal.

Met de bijboot kan je hier ook lekker cruisen over het Spaanse Water.
Lekker tuffen langs de villa's en proberen naar binnen te gluren. Het was op een zondagmiddag en dan is het ook te doen bij Barbara Beach, dat is een strandje (ja weer) met een grote steiger/golf breker ervoor en daar leggen de motorboten aan om te bbq-en, zwemmen, muziek draaien en harder schreeuwen. Hier kan je bij het Hyatt hotel heerlijk ijs halen en na onze tour waren we daar wel aan toe.

Op vrijdag is het altijd Happy Hour en bbq night in het barretje waar ik toen nog werkte. Eigenlijk was dat de laatste avond dat ik daar zou werken. Femke, groot fan van de happy hours zat als vaste gast aan de bar. Volledig in geïntegreerd tussen de zeilers, maar ook gezellig in gesprek met zonneklep. Hmmm, al Polar serverend kon ik het allemaal goed in de gaten houden... Lennert kwam later ook na zijn werk en de salsaband stond te spelen in het plantsoen. Kan allemaal, lekkere sfeer. Staat er opeens een jongen voor mijn neus en besteld een biertje. Waaaahhht dat is Sonny, mijn broer en met zijn vriendin Shanna. Nou ja, complete verrassing en ik wist hier echt helemaal niets van. Eerst dacht ik nog dat klopt niet, maar het was hem toch echt. Zo goed dat ze dit allemaal geheim hebben kunnen houden.

Sonny en Shanna hadden het wel goed bekeken. Zij hadden 1 week vakantie en dachten, nou dan gaan we toch lekker naar Curaçao. Had hij ook nog het mooiste hotel geboekt. Geweldig, het Avila hotel en daar sliep toevallig ook nog de koninklijke familie die week. Super luxe met privé strand en al. Het weekend zijn we gaan varen met Rosemary. Met Sonny, Shanna en Femke, het was super gezellig.
Na een tijdje varen op zee zijn we weer richting Fuik baai gevaren. Waren wij al geweest met Dirck en Thea, maar is gewoon een heerlijke baai, waar je lekker kan zwemmen en naar het strandje kan.
Sonny en Shanna waren in die week nog best druk, klasgenootjes van Shanna zitten met hun projectgroep (van studie) op Curaçao en iemand die ze kende van vroeger woont hier. Ook hebben ze nog gekeken bij de koningin Bea en bij Wim-lex en Maxima en hebben liggen chillen bij de Saint Tropez Beach Club. We hebben nog een avondje een bierje gedronken en toen was de week alweer bijna voorbij.

Femke was inmiddels zo goed aan het integreren met de andere zeilers dat ze met hun mee ging ‘wake boarden'. Wilde ze altijd al een keer doen. Helaas moest ik werken en kon ik dus niet mee... maar wij zijn later aangeschoven bij de bbq. Kijk, das meer mijn ding. Haha. Iedereen bij de bbq vertellen hoe goed ze het had gedaan en ik heb toen een geweldig filmpje gezien van Femke in actie, maar helaas daarna niet meer. Waar is dat filmpje eigenlijk? Femke, stuur me dat filmpje dan zet ik het op de website. Ze ging echt heel ‘smooth' en dan in ene.... klabam, Femke te water. Aiaiaai wat ging dat mooi... De volgende dag hebben we afscheid moeten nemen op het vliegveld en Femke (met stijve nek) uitgezwaaid.

Hier nog even Femke haar top 3 van haar all inclusive vakantie: 1 de zit douche, 2 ritjes naar de kant met de bijboot, 3 vrijdags happy hour. Kijk hangt van hoogtepunten aan elkaar. Femke wat hebben we het heerlijk gehad. Ik heb genoten, kom je snel weer?

De laatste avond met Sonny en Shanna zijn we uit eten gegaan. Bij de Gouverneur, zoon van z'n vader, 'als het goed is ga ik daar ook gewoon heen'. Hier hebben we heerlijk gezeten en alle verhalen gehoord. We zijn weer goed op de hoogte van alles en iedereen ;-) De volgende dag gingen ook Sonny en Shanna weg. Aiaiaiaia weer afscheid nemen en ik ben er al zo vreselijk goed in....

Dat ik dit stuk plaats is het 1 januari en Lennert en ik gaan nog even in het plaatselijke café kijken of rasartiest ‘Juni Julliet' nog speelt. (Denk aan een zingende Rob Mosterd, met de stem van Katja Schuurman) Jullie begrijpen onze avond kan al niet meer stuk.

Veel liefs
Lennert en Nina

Haha dag lieve mensen

Ze zijn er! Mijn vader en Thea. Super leuk. Gisteren zijn ze aangekomen en het is zo fijn om ze weer te zien. Wat een tijd geleden, bijna een jaar! Veul te lang. We gaan er een leuke tijd van maken en natuurlijk mooie stukjes varen met Rosemary. We hopen naar Klein Curacao te kunnen varen en naar Fuik baai. Ik schrijf later hoe dat is verlopen, eerst even hoe het nu eigenlijk gaat op Curaçao.

Met ons gaat het goed. We liggen heerlijk voor anker op Spaanse Water te Curaçao. Waarom heet het eigenlijk vóór anker, terwijl je er achter ligt... De meeste van jullie weten wel dat wij eigenlijk al zo'n 12 weken op Curaçao wonen en het is hier super. Steeds maar mooi weer, leuke barretjes, stranden, cocktails, biertjes en heel aardige mensen.

De bedoeling is dat we hier werken, ons budget is namelijk ook niet oneindig. Werken! Dat was natuurlijk wel even wennen na ruim een half jaar helemaal niets te hebben gedaan, behalve zeilen en de toerist uithangen.

Lennert werkt nu bij een groot bedrijf, hij is hier een man van allerlei klussen, het aansluiten van een nieuwe aggregaat, het sleutelen aan karren, stoominstallaties aanpassen, nieuwe machines aansluiten en het regelen van allerlei dingen zoals een sms centrale. Lennert is helemaal in z'n nopjes.

Ik werk momenteel in een (pas geopend) barretje aan het Spaanse Water. Hier komt echt iedereen samen, zeilers, vissers, toeristen, locals en er hangt altijd een gezellige sfeer. In het begin heb ik hier full-time gewerkt, maar nu werk ik wat minder uren en ben rustig op zoek naar een andere job, ik zoek toch wat meer afwisseling:-) Hopelijk hoor ik vandaag hier meer over.... Spannend.

We zijn ook goed aan het integreren, we ontmoeten veel aardige mensen en het begint zo langzamerhand een beetje op Nederland te lijken. Vorige week zaterdag hadden we een auto rally en twee verjaardagen! Wij helemaal haasten.... Ik zal jullie binnenkort aan iedereen (nou ja bijna iedereen) die we hier hebben leren kennen voorstellen. Bereiden jullie je maar voor op de Kolenbranders, Carin en fam, Fred, Lorie, Jacques, Annet, Vincent, Celine, Irwin, Babette, Norman, Etienne, Denise, Tom, Karien, Nienke, Mark, Remco, Kathalijn, Jules en meer...

We ontmoeten dus veel verschillende mensen, maar missen, vrienden en familie, wel heul erg. Het is super hier, zoals ik al eerder schreef mooi weer, lekker varen en genieten en af en toe een beetje werken, maar het is toch zo jammer dat jullie allemaal zo ver weg zitten. We vragen ons af hoe het nu écht met jullie gaat.

Jesse hoe is het om getrouwd te zijn?
Rene ben je inmiddels al helemaal kaal?
David is de vriezer al gevuld? Je kan namelijk tegen het einde van het jaar twee gasten verwachten.
Jan hoe gaat het met je heupen?
Femke, Braziliaanse Kiko wacht hier op je, hij speelt ook nog eens heel schattig gitaar.
Jelle wie z' n keuken ben je nu aan het schilderen?
Marcel loopt het allemaal gesmeerd?
Miranda en Judith zijn jullie al een beetje goed bijgetrokken?
Mark hoe gaat het met je knietjes?
Ca nog in Buitenveldert? En ik wil wijn op een terras met je drinken!
Henk hoe bevalt je kortingskaart?

Nou we zijn benieuwd.

Ik schrijf snel weer over hoe het is met Dirck en Thea en daarna komt Femke naar Curaçao. Gezellig!

Tot snel, groetjes Lennert en Nina

Ps Tante Nel bedankt voor de hele leuke brief, echt super leuk om te lezen en Oma bedankt voor de mooie kaart. Mam heeft weer een heel pakket samengesteld van krantenknipsels, tijdschriften, een boek en zelfs Stadskranten! Helemaal goed.

Van Sint Vincent naar Grenada met Nikki en Laura

<<< Bekijk ook de foto's>>>

We liggen in Wallilabou als Laura aankomt. Dit is een heel mooie baai op het eiland Sint Vincent. Hier zijn de films ‘Pirates of the Caribbean' opgenomen. Het is hier erg diep en de stroom loopt naar zee... lastig ankeren, dus lagen de boten met het anker achteruit naar het strand en een lijn naar een palmboom, rots of deel van de filmset. Wij lagen aan een soort stalen slingerpaal waar Johnny Depp aan slingerde in één van de films. Leuk toch.
Wij vonden dit wel een goede setting om Laura in te ontvangen en we hebben haar opgehaald met een taxi. De volgende ochtend was Laura er stil van en geloof mij, dat is bijzonder met Laura. Haha.
We hebben de waterval bezocht en daar lekker gezwommen. Einde van de middag zijn we naar een andere baai gevaren, de Blue Lagoon. ‘It is all in the name', prachtig blauw water en een heerlijk beschutte baai achter een rif. Vanuit deze baai kunnen we de laatste boodschappen doen in de hoofdstad Kingstown en we liggen hier vlakbij het vliegveld waar Nikki aankomt. Nikki kwam een paar dagen later, want die moest Ajax nog aanmoedigen bij de een wel zeer speciale wedstrijd en dat heeft geholpen.

In de ochtend douchen we bij de haven en tanken we nog de nodige diesel. Naar ons idee is dit het laatste ‘grote' eiland voordat we aankomen in Grenada, dus zorgen we dat we ‘alles' hebben. We vertrekken richting Bequia en daarmee is onze reis door de Grenadines begonnen. De Grenadines horen bij Sint Vincent en het gaat hier om 32! kleine eilandjes.
Lonely Planet over deze bestemming: 'Once you get off the big island and into the Grenadines, everything changes. Gone is the traffic, the hustle and the pavement. All you're left with is a smattering of tiny islands waiting to be explored. Beaches stretch out before you, the pace of life slows to a crawl and the desire to go home vanishes'. Tsja, dat vinden wij allemaal dus heulemaal niet vervelend.

Aangekomen bij Bequia laten we het anker vallen in Admirality Bay. Het is hier echt super, helder blauw water, andere bootjes, leuk stadje en heel aardige mensen. Wij hebben al van vele zeilers gehoord over Bequia en ze hebben allemaal gelijk!
Achteraf gezien is dit misschien wel (weer?) één van de leukste eilanden die wij hebben bezocht. We liggen voor anker voor een prachtig wit strand, Tony Gibbons Beach. We zwemmen en snorkelen veel en Nikki en Laura kijken in een soort zeegrot. Ik weet niet precies hoe dit heet... een grot uitgesleten door de zee... We drinken drankjes op ons handhoekje op het strand en we besluiten hier nog een dag te blijven. We wandelen langs het water en door de straatjes en maken een taxi tour over het eiland. Deze taxichauffeur is minimaal 70 jaar oud en hij rijdt ons in een pick-up over het eiland en we bezoeken een soort schildpadden farm. Echt heel een heel relaxed eiland.

Vanaf Bequia varen we naar de Tabago Cays, ook een must see volgens Jan Willem en Petra van de Witte Raaf. 'Hier moet je naartoe, want hier kan je snorkelen met de schildpadden'. Nou dat willen wij wel! Onderweg naar Tabago Cays moeten we goed opletten, de eilanden liggen allemaal erg dicht bij elkaar, lekker makkelijk is dat, maar we moeten ze niet voor elkaar te verwarren. Onderweg worden we verrast door een groep dolfijnen, hele leuke, grijze met roze blosjes. Een aantal komen even bij de boot zwemmen. Nikki wel was zo vlot om er een filmpje van te maken.

De Tabago Cays zijn een aantal kleine eilanden omringd door een groot rif. Wij lagen achter dat rif, direct aan de oceaan en naast het schildpaddeneiland. Beter kon niet. We hebben hier heerlijk gezwommen en met de schildpadden gesnorkeld. Nou ja, vooral wij met hun. We kopen van een boatboy een vers gevangen tonijn. (Boatboys zijn jongens die van alles voor je kunnen regelen, bijvoorbeeld vis, brood, fruit, souvenirs, noem het maar). Deze jongens cirkelden om onze boot heen om het één en ander te verkopen, maar waren ook zeer benieuwd hoe Lennert dit geregeld heeft. Drie vrouwen! Aandacht genoeg, wij hoeven de tonijn alleen nog maar te bakken ;-)
De volgende ochtend staat er erg veel wind. Aangezien we direct aan de oceaan liggen waaien we bijna uit onze bikini, we besluiten een paar uurtjes te wachten met vertrek. Safety first en met zwemvesten aan varen we in de middag naar Union Island. Daar aangekomen liggen we weer op een schitterende plek. Ook hier weer een geweldig rif en hier varen de kitesurfers dicht langs de boot.

Het één na laatste eiland wat we aandoen is Carriacou. Hier gaan we met de bus naar de andere kant van het eiland, want hier worden boten gebouwd op het strand, alleen als wij er zijn niet. Er liggen daar wel twee boten voor anker, maar er is hier verder niet veel te zien. We drinken een drankje in een barretje, de Sunrice Disco, waar ze overigens niet eens droge witte wijn verkopen! Onze buschauffeur op de terugweg drinkt gezellig een biertje achter het stuur. Geen pils, maar een écht bier, Guinness, en het is hier misschien maar zo'n 38 graden. Aiaiaiai. We besluiten bij aankomst in Hillsborough de cocktails uit te proberen op het strand. We zagen dit tentje al vanaf de boot, een wel heel mooi strandtentje met twee heel vriendelijke dames achter de bar. We zitten hier heerlijk, genieten van de ondergaande zon en testen het hele assortiment. Helaas serveren ze hier geen eten en moeten we uitwijken voor een kippetje even verderop. Koken doen we morgen wel weer... We krijgen nog een rondleiding over de bovenetage van het restaurant. Het blijkt dat er een disco gevestigd is en dat er die avond karaoke is! Wij zijn van harte uitgenodigd door de restauranteigenaar voor een liedje en een deuntje, maar wij taaien af voordat de Karaoke echt is begonnen... We kunnen nog wel volop genieten van het lokale zangtalent aangezien dit ook op de boot goed te horen is.

De volgende dag varen we naar George Town, Grenada. Het is een trip van ongeveer 32 mijl, ruim 7 uur zeilen. Een lange tocht, maar zo kunnen we daar nog een hele dag rond struinen door de stad voor de nodige souvenirs en we maken hier ook nog een excursie naar de ‘Seven Sisters Waterfalls'. Hier hebben we over gelezen en het lijkt ons wel wat. We gaan met de bus heen en daar aangekomen staat guide Cliffon. We kennen Cliffon niet hoor en hebben ook niets afgesproken, maar hij wil ons graag rondleiden over de plantage en wijzen naar de watervallen voor een paar ‘roepie'. We gaan ervoor en Cliffon blijkt een hele leuke gids te zijn en weet ons veel te vertellen over alle verschillende kruiden, cacao, fruit etc wat groeit op de plantage, draagt onze tas en geeft handjes bij lastige klimmetjes. Cliffon, gaat er helemaal voor en duikt van een hoge waterval en haalt ons over om ook van één van de watervallen te duiken. (of op je meest elegante manier te springen). Laura valt zeer in de smaak bij onze Cliffon en krijgt een aanzoek wat ze maar met moeite kon afwimpelen.

Lady's wij vonden het super dat jullie er waren, hebben genoten van jullie gezelligheid, erg gelachen (zelfs gehinnikt) en een onvergetelijke tijd gehad. Jullie zijn beide echte snorkelkoninginnen.
Wij zijn blij dat jullie lekker hebben kunnen bijslapen. Nikki, is niet moe te krijgen in Nederland, werken, werken, feesie hier en daar, maar na een dagje schommelen op Rosemary... En Laura anders ga jij nog even een boekje lezen.

Lieverds tot snel.
Xxx Lennert en Nina

We zijn op Bonaire!

Ja ja, we zijn dus inmiddels op Bonaire. Na het vertrek van Nikki en Laura (dit reisverslag met fotorapportage volgt nog) waren voor ons de voorbereidingen begonnen voor dé tocht. Voor ons allebei de eerste meerdaagse oversteek. Het plan was om in één keer naar Curaçao te varen, vanaf Grenada is dat 440 mijl, ongeveer 4 ½ dag.
Voor ons geen tussenstops op de Venezolaanse eilanden gezien de verschillende berichten: 'die eilanden zijn geweldig mooi' of 'passen jullie op voor piraten' hebben wij ervoor gekozen om ruim langs te varen.

Voorbereiden dus. De motor krijgt een gehele poetsbeurt en Lennert haalt nóg meer extra reserveonderdelen. We hebben eten en drinken ingeslagen voor zeker 10 dagen met ruime keuze uit goed en slecht weer maaltijden, met dank aan de culinaire tips van Jan Willem en Petra van de Witte Raaf. Ik heb Lennert nog de mast in gehesen voor een dubbele check van het tuig, om het toplicht te vervangen voor een zeer zuinige led versie en ik was ondertussen aan het oefenen met broodbakken. Ladielalalala, van alles dus.
We bekijken dagelijks de weerberichten en rekenen uit hoe lang we er over gaan doen. Er staat een stroming van maximaal 1,5 mijl. Het is stroom mee dus dat schiet alvast lekker op. Lennert kan erg goed positief rekenen dus we zijn er eigenlijk zo. Zelfs als er helemaal geen wind is dan dobberen we er in anderhalve week naar Curaçao, nou toch fijn om te weten.

De dag voor vertrek liggen we nog een nachtje in de haven van de Grenada Yacht Club. Onze accu's zijn behoorlijk leeg en hier kunnen we lekker aan de walstroom. Ook vullen we het water en de diesel bij. En niet geheel onbelangrijk ze hebben ook douches! Vind ik dan weer heel fijn. Stel je voor dat we iemand tegen komen...
We varen samen op met Yvonne en Roderick, zij varen met hun boot Happy Bird ook naar de ABC-eilanden voor het orkaanseizoen. Lijkt ons wel een fijn idee en het zijn erg aardige mensen. We spreken af dat we wel zien hoe lang we bij elkaar in de buurt kunnen blijven en dat we dagelijks contact houden via de radio om 08:00 en 20:00 uur.

Woensdag 1 juni hebben we aan het einde van de middag de trossen losgegooid. Volgens de berekeningen was het beter om iets later te vertrekken, maar nu konden we nog even lekker inslingeren voordat het donker zou worden (tip: Y&R). Ook maken we zo de meeste kans om met daglicht aan te komen in Curaçao. Na nog geen 1,5 uur varen worden we verwelkomd door een hele groep dolfijnen, het zijn er zeker een stuk of 50, ze zwemmen een minuut of tien met ons mee, echt super, het zijn er zo veel, kleintjes erbij, een mooi begin! Wij hebben afgesproken om tussen 21:00 en 09:00 uur wachten te houden van drie uur. Overdag slapen we af en toe nog een uurtje bij, maar hebben we verder geen schema.

De eerste ochtend horen we dat de boot van Yvonne en Roderick motorproblemen heeft. Deze dag houden we een beetje in door het grootzeil te laten zakken en aan het einde van de dag kruisen we ongeveer vijf mijl terug om zo wat dichterbij te blijven anders zouden we het radiocontact nu al kwijt raken. We spreken wel met Y&R af dat we onze eigen koers gaan varen aangezien we niet kunnen helpen met hun motor. Helaas zijn wij de volgende ochtend al te ver voor radiocontact. Wij horen hun nog wel, maar zij ons niet meer. We voelen ons wel erg lullig, maar het zijn zeer ervaren zeilers en zij komen er wel.
Overall hebben we een geweldig luxe overtocht gehad, bijna altijd wel wind en van achteren. Als je in ons logboek kijkt varen we net geen 5 knopen gemiddeld, we gaan als een trein en we koken alle ‘goed weer' maaltijden.
Het is wel echt bijzonder om dit mee te maken, heel veel water, oneindig veel sterren, prachtige luchten, glow in the dark plankton, een nog onduidelijk onderwater onweer, nóg meer dolfijnen, vogels, etc. Ik kan hier natuurlijk een verslag van dag tot dag schrijven, maar dat is dan niet zo heel spannend om te lezen. Laten we het houden op vooral heel veel water!
Zondag 5 juni zijn we bijna bij Bonaire. We rekenen uit dat het niet zeker is of we met daglicht aan kunnen komen in Curaçao. We hebben waarschijnlijk net een uurtje te kort, zo jammer dat het hier al zo vroeg donker is... We kiezen ervoor om naar Bonaire te varen en daar lekker een nachtje te slapen en de volgende ochtend door te varen naar Curaçao. Om 14:00 uur maken we Rosemary vast aan een mooring en liggen we prachtig, in een soort mega aquarium. We zwemmen en snorkelen en gaan naar de wal. We voelen ons echt nog fit en we zijn zo trots! Aan de wal blijken we onwijze zeebenen te hebben en kunnen helemaal niet normaal lopen. Met klapperende knieën verkennen we Kralendijk en we besluiten onder het genot van een biertje dat Bonaire erg leuk is en dat we wat langer willen blijven. We zijn al met drie bier teut, blijken helemaal dus niet zo fit, bestellen een hamburger aan de bar en liggen om 20:00 uur te bed.

Na 92 uur zeilen (waarvan totaal slechts 9 uur met de motor erbij om de accu's op te laden) vinden we elkaar nog steeds heel leuk. Jaha, echt waar, hadden wij ook niet gedacht ;-)

Lieve mensen, zoals jullie lezen beginnen we al echte zeerotten te worden. We zijn heel benieuwd naar Curaçao en vertrekken morgen voor het laatste stukkie.

Xxx Lennert en Nina

Ps vanochtend (7 juni) is de Happy Bird met Yvonne en Roderick aangekomen op Bonaire. Vol spannende verhalen en nog even enthousiast als toen we vertrokken. Echt lachen deze mensen. Wij zijn blij dat ze er zijn!

Daar zijn we weer

Twee weken geleden berichten we met ‘Heet nieuws’ vanaf het eiland Culebra en we hebben ons nu toch al best richting het zuiden verplaatst. We zijn na Culebra terug naar Sint Maarten gevaren. Ik zag deze tocht eerlijk gezegd niet erg zitten, omdat de vorige keer nog best vers in het geheugen stond. In februari hebben we met Henk en Mieke samen 26 uur tegen de wind, stroom en golven in gehakt. Ik vond dit geen pretje, want de boot klapt dan steeds op de golven, maar deze keer was anders. We vertrokken we vanaf Sint John, een Amerikaans Maagdeneiland en nu kan ik het wel omschrijven als een lekkere tocht. Het was wel zo’n 30 mijl verder, maar er stond veel minder wind en we konden het bijna helemaal bezeilen. In totaal hebben we er 24 uur over gedaan.

Aankomst in Sint Maarten voelde een beetje als een soort thuis komen, klinkt gek, maar we hebben hier natuurlijk de vorige keer ruim drie weken gelegen. We moesten toen wachten op ons visa voor Amerika en zijn in deze korte tijd wel een beetje aan Sint Maarten gehecht geraakt. We hebben hier veel leuke mensen ontmoet en je hebt hier elke ochtend Mike die om half 8 via de marifoon het weer voorleest en allerlei andere dingen aan elkaar kletst. Onderwerpen als ‘lost and found’ en buy, sell or swop’. Via Mike zijn wij ook aan een tweedehands windgenerator gekomen. Ook deze keer zijn we weer regelmatig met Erik en Judith op stap geweest. Ze hebben ons mee uit eten genomen naar Marty’s. De eigenaar Martin verkoopt hier frikandellen speciaal, broodje kroket, patatje oorlog en kaassoufflés. Wij hebben de hele menukaart besteld en ze hadden er ook curry. Nah ja.

De afgelopen weken hebben wij afscheid van verschillende dingen moeten nemen. Het lijkt alsof spullen aan boord sneller kapot gaan. Wij hebben hier twee laptops, ja een beetje decadent, maar wel handig. Als ze het doen. Bij de ene laptop is om een nog onbekende reden het scherm af en toe roze en de andere kan helemaal niet meer zonder stekker. We hebben, nou ja hadden een vervanging voor de laptops, de Iphone, hier kan je zelfs mee skypen als er WiFi is en even nu.nl lezen, maar die is niet meer na een kleine valpartij. Familie, het kan zijn dat er wat minder geskyped gaat worden. Daarna heeft Lennert een andere telefoon zwemles gegeven en heeft hij nu dus ook geen simkaart meer. Mochten jullie berichten hebben voor Lennert mag dat naar mijn nummer. Dan hebben we het nog niet gehad over het vervangen van heel andere dingen. De Lonely Planet hebben we al stuk gelezen. Nikki, top cadeau trouwens, hebben we heel veel aan! Denk ook aan een nieuwe blikopener en de wasknijpers zijn niet aan te slepen. Gisteren was mijn bikinitopje los gewaaid van de zeereling en gelukkig was Lennert er om als een echte Baywatch er achteraan te duiken in het woeste water.

Na een ruime week in Sint Maarten zijn we vertrokken richting Sint Eustatius. Dit was een mooie tocht, maar erg weinig wind en een vlakke zee. Dit hadden wij nog niet eerder gehad, zo rustig water. Ongeveer 4 mijl na vertrek zagen we ze. We zagen eerst een boot voor ons een rondje varen en we wisten niet zo goed wat we er mee aanmoesten, maar ach er is hier zoveel ruimte, we varen wel iets om, tot we ze zagen. Ik denk 3 walvissen, hier hebben we dus nog een klein meningsverschil, Lennert denkt meer… Niet te geloven, zo groot, veel groter dan onze boot! Ze glijden rustig door het water en sprietzen dan zo uit hun gat. Het zijn hele rustige beesten, heel af en toe kwam die mega staart/vin boven, maar alles heel relaxed. Wij bleven toch wat op afstand, omdat we ze ook niet lastig wilden vallen, maar de andere boot volgde ze op korte afstand. Opeens waren ze tussen beide boten in!!! Ze waren heeeel dichtbij! Ik heb geprobeerd foto’s te maken, maar was te zenuwachtig, ik moest namelijk steeds denken aan dat filmpje op YouTube… Wat gaaf zeg, hopelijk zien we ze nog eens.

Na een overnachting op Sint Eustatius zijn we vertrokken richting Sint Kitts. Hier waren we het paasweekend en er werd een speciaal evenement georganiseerd voor jongeren met onder andere paalzitten en wedstrijdje zwemmen. Dit vond allemaal plaats in de haven en hier zijn wij natuurlijk even naar toe geweest. Zo anders dan in Nederland. Thuis zou een dergelijk evenement georganiseerd worden in een zwembad, hier zwemmen de kinderen tussen de lege colablikjes langs het ferrydok van start naar finish. Geen dranghekken langs de kant, geen trappetje om uit het water te klimmen en sommige jongeren wisten niet de naam van de zwemslag waar ze zich voor hadden opgegeven en vroegen de begeleider door het voor te doen. Nee, we hebben niet meegedaan met paalzitten ;-)

Koninginnedag hebben wij hier ook uitbundig gevierd. Wel jammer dat we de enige waren. We hebben een extra vlag gehesen en heel hard muziek gedraaid om een beetje het effect van Amsterdam te krijgen. Ik heb als afscheidscadeautje van Fifteen een Ipod gekregen en mijn collega’s hebben hier een speciale playlist op gezet. Echt super leuk, want het zijn veel verschillende artiesten. Van AC/DC tot Black Eyed Peas en van Rene Froger tot Fleetwood Mac en jawel ook New Kids on the Block! Perfect voor Koninginnedag. Toen we wegvoeren uit Nevis schalde ‘Aan de Amsterdamse grachten’ over het water. Iedereen bedankt voor de leuke smsjes, telefoontjes en emails ;-)

Nu liggen we in Little Bay, Montserrat. Ik had wel grote verwachtingen van Montserrat, want aan de andere kant van dit eiland staat een nog actieve vulkaan. Hierdoor zijn er allerlei regels wanneer je wel en wanneer niet een bezoek mag brengen aan ‘die kant’. Klonk allemaal wel spannend. We zijn hier gisteren laat in de middag aangekomen en vanochtend gingen wij vol enthousiasme inklaren. Is er hier geen customs en port officer aan het werk, want het is zondag! Lekker is dat en morgen ook niet, want dan is het ‘Labour Day’. We kunnen wel ‘over-time’ betalen, $110. Ja daaaag. We hebben nu besloten dat we morgenochtend vertrekken richting Guadeloupe en we kijken naar die vulkaan met de verrekijker. We laten jullie snel weer meer horen.

Tot snel liefs Lennert en Nina

HEET NIEUWS

Sommigen van jullie zijn al een beetje op de hoogte van het wijzigen van onze plannen, maar nu is dus het moment om de nieuwe plannen op de website te plaatsen. De afgelopen dagen liggen we namelijk weer met Rosemary in Culebra een eilandje voor Puerto Rico. De trouwe volgers denken dan, hè moesten ze niet meer richting de Dominicaanse Republiek varen en daarna naar de Bahama's?
Inderdaad we gaan weer terug, we blijven namelijk nog een jaar!
Het is hier zo mooi en dit is de ideale manier om door de Caribbean te reizen. We hebben in het begin van onze reis wat vertraging opgelopen. Hierdoor zouden we ons nu gaan haasten en bijvoorbeeld de Oostkust van Amerika niet bezoeken. Juni is namelijk de meest ideale maand om de Atlantische oceaan over te steken. We kunnen dus niet onze reis met een paar maanden verlengen. We hebben eerst nagedacht over het inkorten van ons originele plan, maar zijn eruit, blijven is een beter plan.

De komende maanden varen we via de ketting van eilandjes naar het zuiden en steken daarna over richting Aruba, Bonaire en Curaçao. Op één van deze eilanden, waarschijnlijk Curaçao, willen we het orkaanseizoen overbruggen en hopen we werk te vinden. Ons budget is namelijk niet toereikend voor deze verandering. Mochten jullie iemand kennen of tips hebben voor het werken daar, dan horen we dat natuurlijk graag.
We hebben ook een plan B, want als we echt geen werk kunnen vinden komen we voor een aantal maanden naar Nederland om te werken en de nodige euro's te verdienen.

Tsja tis wat. Morgen vertrekken we naar Sint John, om daarna weer over te steken richting Sint Maarten en onze reis te vervolgen.

Leuk he, blijf ons volgen!
Zonnige groeten,
Lennert en Nina

Puerto Rico met Marianne en Johan

We hebben een auto gehuurd bij het havenkantoor en zijn vroeg vertrokken richting San Juan. Lennert en ik, beiden professioneel ‘ hikers', gingen namelijk via het regenwoud El Yunque, naar de hoofdstad. El Yunque is een MUST VISIT volgens de verschillende gidsen met het adembenemende regenwoud en haar immens hoge bomen en de La Coca en La Mina waterval. Wat wij het allerleukste vonden van de trip naar de watervallen is dat halverwege de stroompjes overal mensen zaten te badderen en dat er verschillende plaatsen zijn waar je kan bbq-en en de bevolking hier dan ook veel gebruik van maakt.
Na het bezoek aan de watervallen zijn we verder gereden richting San Juan. In Old San Juan hebben we rondgelopen door het centrum, lekker gegeten en daarna naar het vliegveld.
Zo leuk om mijn moeder en Johan weer te zien. Het was alweer ruim drie maanden geleden. Nadat we alle koffers in de auto hadden geladen zijn we vertrokken naar Salinas.
Daar aangekomen hadden we een kleine uitdaging, want moeder, Johan en twee koffers moesten we vervoeren in de rubberen bijboot. Iedereen gelukkig droog overgekomen, maar lachen was het zeker.
We zijn de volgende dag in Salinas gebleven. Koffers uitpakken, lekker relaxen, zwemmen, nog een wasje doen etc. 's Avonds gingen we uit eten in restaurant El Dorado. Dit was een tip van Hector (zie verhaal met Floor) Het was er zo druk dat we zelfs even in de rij moesten wachten tot er een tafeltje vrij was. We hebben heerlijk gegeten.
Zoals sommige lezers misschien wel weten staat er in de Caribbean bijna altijd oosten wind. Laten wij nu de komende dagen vooral richting het oosten moeten. Dat betekend dus veel kruizen of motorzeilen. Het laatste is dan niet zo ontspannen, maar wel goed voor de koelkast.

De eerste tocht ging naar Puerto Patillas. Vanaf Salinas ongeveer 16 mijl tegen de wind in. Puerto Patillas is een heel klein dorpje, hier is eigenlijk helemaal niets, behalve een supermarkt, barretje en politiebureau. We waren ook de enige boot in de baai. We hebben een wandelingetje gemaakt door de dorpstraat en in het barretje een biertje gedronken.
De volgende ochtend bij vertrek hebben we zeekoeien gezien. Heel dicht zwommen ze langs de boot. Erg leuk zijn ze, een beetje koddig. Misschien zijn ze geschrokken van ons, we riepen namelijk naar elkaar, oooeeehh daar een zeekoe en daar nog eentje en daar en daar. Daarna hebben we ze niet meer gezien.
Wij vertrokken die ochtend richting Palmas del Mar, de splinternieuwe jachthaven. Hier hebben we lekker gedoucht, water bijgevuld en Johan heeft hier een vishengel gekocht. Johan blijkt namelijk een echte zeevisser.
De volgende dag zijn we vertrokken richting Viegues. Een groot Spaans maagdeneiland wat tevens hoort bij Puerto Rico. We zijn via Green Beach naar Isabel Segunda gevaren. Onderweg heeft Johan gevist en 1 keer beet gehad, maar de vis was zo groot en met 1 hap ging hij er vandoor met al het aas.
Isabel Segunda, is de hoofdstad van het eiland. Echt een leuk stadje, gek genoeg lag er maar één andere zeilboot in de baai. Wij vonden het er zo leuk dat we twee dagen zijn gebleven. Lennert en ik zijn naar de kapper geweest (dit was echt nodig). We hebben hier lekker rondgewandeld en van alles bekeken zoals het fort en tevens nieuw aas gekocht. In de baai zaten verschillende schildpadden, we zien steeds kleine ‘kopjes' boven water uitkomen. Ook zie je hier hele grote vissen in het blauwe water onder de boot opdoemen. Zo groot dat mijn moeder bijna niet meer durfde te zwemmen.
Aangezien het niet echt wilde lukken met het vissen van Johan (vond ik overigens helemaal niet erg...) hebben we bij de visafslag twee verse Groupers gekocht, een soort roodbaars. De verkoper was zo aardig om ze voor ons schoon te maken. ‘s Avonds hebben we de vissen op de bbq klaargemaakt.
We varen hierna door naar Culebra, bij binnenkomst van de baai worden we begroet door, jawel, een echte Flipper. De dolfijn vlijde zich langs de boot en zwom een stuk met ons mee. Heel dichtbij. Leuk he, dit brengt de dolfijnenstand op: 1.
We verkennen hier het stadje. Wij zijn hier al eens geweest, maar dat vinden we echt niet erg, want dit is ons favoriete eiland tot nu toe. We gaan 's avonds uit eten bij Dinghy Dock restaurant.
De volgende dag vertrekken we naar Isla de Culebrita. In Bahia de Tortuga leggen veel schildpadden hun eitje(s) op het strand. Om een of andere reden komen er bij het ankeren direct allemaal wespen op onze boot af. Niet een paar, nee, veel wespen. We verleggen de boot en hopen dat ze weggaan, maar de wespen vliegen rustig met ons mee. We hebben er eerst op los geslagen de mepper, maar toen dat niet hielp hebben we het maar opgegeven. We zijn gaan zwemmen naar het strand en toen we terug kwamen bij de boot waren ze er nog steeds. We hebben geen idee wat die wespen aantrok, maar het was niet echt fijn, dus zijn we vertrokken richting een andere ankerplaats. Bij het wegvaren was ik zo aan het opletten op alle wespen, dat ik helemaal niet op aan het letten was op het sturen en toen raakten we ook nog een rots of stuk koraal. We waren erg geschrokken, maar gelukkig tipte we er na een kleine botsing overheen en liep het net goed af. Heel geschrokken!
We overnachten aan de overkant van Culebrita in Puerto Manglar een heel mooi en rustig plekje.
De laatste dag dat mijn moeder en Johan hier zijn varen we naar Fajardo. Johan laat het er niet bij zitten en gooit weer zijn vislijn met nieuw aas overboord en hoopt op een vis. De vissen bijten wel, want het nep visje wat hij gebruikt als aas wordt steeds een beetje kleiner. Hilarisch natuurlijk, maar helaas voor Johan bijten ze niet door. Aangekomen in Fajardo huren we een auto om de volgende dag onze gasten terug te brengen naar het vliegveld San Juan. Het zit er alweer op. Jammer!
Marianne en Johan bedankt voor alles en we vonden het super leuk dat jullie er waren. Jullie zijn in een week tijd veranderd in echte zeerotten.

Veel liefs en de groetjes in Edam
Lennert en Nina